اهمیت بازي براي تكامل كودك

بازي براي رشد اجتماعي، عاطفي، فيزيكي و شناختي كودك اهميت دارد. بازي، روشي است كه كودك بواسطه آن مي تواند اندام خودش و دنياي پيرامونش را بهتر بشناسد و البته براي بازي كردن (خصوصا در سال اول تولد) از هر پنج حس خود استفاده مي كند. او ممكن است با خود فكر كند "وقتي اين را لمس كنم، چه احساسي دارد؟"، "اگر اين را فشار دهم چه صدايي مي دهد؟"، "اگر اين را بكشَم يا آن را هُل بدهم، چه اتفاقي مي افتد؟"، "مي توانم چهار دست و پا به آنجا بروم؟" و "خودم را بالاي اين ميز بكشم؟" .جستجو در محيط اطراف، هسته اصلي بازيهاي كودك را تشكيل مي دهد و البته در ذهن او، هر تجربه اي (حتي پرتاب كردن ظرف آجيل از روي ميز بر زمين)، ارزشمند است! متخصصان رشد هميشه تكرار مي كنند كه: "بازي، كار و شغل كودك است" و البته تميز كردن محيط اطراف پس از بازي كودك، كار و وظيفه پدر و مادرهاست!.
با بزرگتر شدن نوزاد و به راه افتادن او، بازيهاي او تخيلي تر و پيچيده تر مي شوند. كودك از طريق بازي كردن، مهارتها و ويژگيهاي كليدي از قبيل استقلال، خلاقيت، كنجكاوي و حل مسائل را تمرين مي كند. همچنين بازي مي تواند عرصه مهمي براي بررسي و كشف احساسات و ارزشها و پرورش مهارتهاي اجتماعي كودك باشد. شايد مدتها قبل از اينكه كودك شما براي دادن اسباب بازي محبوبش به خواهرش آمادگي پيدا كند، اين كار را بارها با يكي از عروسكهايش تمرين كند (اسباب بازي دوست داشتني اش را به يكي از عروسكهايش بدهد و از او پس بگيرد). جملات مودبانه اي مانند "لطفا" و "متشكرم" را ممكن است براي اولين بار در يك مهماني كه مهمانهاي آن عروسكهايش هستند، بر زبان بياورد. و بالاخره كدام پدر و مادر مي توانند اولين باري كه كودك به سراغشان مي آيد و مي گويد: "عروسكم زخمي شده!"، از دادن يك چسب زخم به او خودداري كنند؟!